Pałac Mirów w Książu Wielkim
Zwiedzanie okolic pałacu rodziny Wielkopolskich Gonzago Myszkowskich.
Kolejna z relacji „z trasy”. I znowu zupełnym przypadkiem trafiliśmy na interesującą budowlę. Budowla do tego stopnia nieoczekiwana że jeszcze do niedawna, a właściwie do momentu rozpoczęcia prac nad tym wpisem, nie byłem nawet świadom w jakiej tak naprawdę miejscowości się znajduje. Pałac w Książu Wielkim, bo o nim mowa, to pokaźna zabudowa pochodząca z XVI wieku. Założycielem i inicjatorem budowy był Piotr Myszkowski, który w rozpoczął jego budowę wraz ze swoim bratankiem. Piotr Myszkowski posiadał wiele tytułów, między innymi biskup krakowski, płocki , podkanclerz koronny czy sekretarz wielki koronny. Był również proboszczem w wielu miejscowościach oraz sekretarzem Zygmunta II Augusta. W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na Króla Polski.Piotr Myszkowski zgromadził ogromny majątek w skład którego wchodziły 3 miasta, 78 wsi oraz zamki w Bobolicach , Mirowie i właśnie Książu Wielkim. Rodzina Myszkowskich posiadała już swoją siedzibę w Mirowie stąd też nazwa pałacu „Pałac Mirów” lub czasem mówiono też „Pałac na Mirowie”. Projektantem pałacu był Santi Gucci, którego Książ Wielki był jednym z ostatnich projektów. Gucci zmarł w roku 1600 właśnie w Książu Wielkim po zakończeniu swojego ostatniego projektu czyli kaplicy Anny w Pińczowie. Rodzina Myszkowskich była w posiadaniu pałacu do lat 30 XVIII wieku, do czasu wymarcia jej wszystkich członków. Początkowo przez Piotra Myszkowskiego a później po roku 1601 przez tzw. ”Ordynację Pińczowską” będącą majątkiem ziemskim Myszkowskich. W roku 1729 tytuł własności został nadany Franciszkowi Wielkopolskiemu. Generalnie historiarodziny i majątku Myszkowskich jest dość ciekawa ale odsyłam do źródeł WIKI. Tutaj tylko podzielę się krótką historią pałacu który pieszczotliwie nazwaliśmy „Hogwart” oraz zdjęciami które tam zostały zrobione. Wielkopolscy a tak naprawdę Wielkopolscy Gonzago Myszkowscy, ponieważ takie nazwisko musieli przyjąć po przejęciu własności oraz tytułu margrabiego, byli w posiadaniu pałacu do lat 30 XX wieku. W 1937 roku bowiem zmarł ostatni spadkobierca z linii Wielkopolskich. Jedynym właścicielem na ten czas pozostał Zygmunt Konstanty aż do lat 70 XX w. Sam pałac był wielokrotnie przebudowywany i naprawiany przez kolejnych właścicieli. Większe prace renowacyjne zostały rozpoczęte w latach 30 XIX w. a sama przebudowa rozpoczęła się w latach 40. Jedne ze starszych wizualizacji pokazują jak ambitnie podeszli do rozbudowy Wielkopolscy. Myślę ze nie byłby kolejnym „Książem” aczkolwiek rozmach planowanych przedsięwzięć mógł uczynić z tego pałacu lokalną turystyczną perełkę. Niestety ambitne plany spotkały się z dobitną rzeczywistością i prace zakończono na rozbudowie piętra i kilku niewielkich modyfikacjach. W roku 1863 pałac został częściowo opuszczony, powodem tego było podpalenie w wyniku którego powstały znaczne uszkodzenia. Rezydencja opustoszała a jej stan się pogarszał. Jej ciemniejsza historia na pewno pisała się podczas drugiej wojny światowej kiedy w pałacu stacjonował oddział SS, niestety szczegóły nie są i nie będą znane publicznie. Po drugiej wojnie światowej pałac przeszedł na własność skarbu państwa a w roku 1949 po przeprowadzonym remoncie otwarto tam szkołę średnią. Obecnie znajduje się tam Zespół Szkół im. Wincentego Witosa oraz Zespół Szkół Rolniczych. Pałacu niestety nie da się zwiedzać ale możemy obejść go dookoła podziwiając „mieszaną” architekturę renesansową - neogotycką. Teren pałacu jest dość dobrze utrzymany i można bez problemu zwiedzać jego ogrody oraz otoczenie. Mam nadzieję że zabytek zostanie z nami jak najdłużej i w przyszłości będzie cieszył turystów a nie tylko urbexowych świrów jak my, dla których każde gruzowisko jest interesującym obiektem. A tymczasem zapraszam do zdjęć.
